Kitapçıda dolaşırken ilgimi cezbetti Soğuk Kahve. Aldım,okudum,bitirdim. Şimdi biraz kitaptan bahsedip,izlenimlerimi aktarmak isterim...
Çabucak okunup geçiliyor ama o okunanlardan ne anlaşılıyor derseniz orası biraz sıkıntı derim. Çünkü yazar bir şey söylemek isterken aslında birçok şeyi birden söylüyor ve sonuç kocaman bir dağınıklık oluyor. Bir yazıyı okuyup bitirdikten sonra durup düşünüyorum "Ne anladım ben bu yazıdan, ne demek istedi şimdi burada?" diye.. Bulamıyorum. Yani bana kalırsa Ahmet Batman'ın anlatısı çok savruk.
Örnek olarak "Mor Ekoseli Eşofman" adlı yazısından bir paragraf aktarayım:
"Balık yemeyi seviyorum,bazıları sevmez. Ben kalabalık sofraları severim,gürültü her zaman olmasa da çok çekici bir şey. Evde yalnız kaldığımda mutlaka televizyonu açarım. Bu bir yalnızlık korkusu değil."Dil dağınıklığının yanı sıra kelime kullanımında da oldukça cimri bir yazar Ahmet Batman. Ben bir kitapta kenarda köşede kalmış kelimelerin kullanılmasından çok mutlu olurum. İsterim ki her yazar sınırlı kullanılmış kelimelerle işlesin eserini ki okurken bize de katılsın sözcükler. Ama bu kitapta öyle bir çaba göremedim. Cümlelerin sıradan sözcüklerle örüldüğü bir kitap olmuş ne yazık ki.
"Hiç mi iyi bir tarafı yok be kardeşim!" diye düşünenler için belirtmeliyim ki altı çizilmesi, hatırda kalması gereken bir kaç afili cümle var elbette.
Beğendiklerimden birkaçını paylaşayım:
"Karşındaki seni çözene kadar varsın, çözüldükten sonrası hep bir sıradanlık."
"Anne diyebilmek başka bir huzur."
"Bu adam çayına şeker bile olur."
"Özgürsen sorun yok. Gökyüzü hala senin."
"Sen unutsan radyolar hatırlatır."
"Hayatında birinin olması seni çoğu zaman sınırlandırır."
"Kalp kanar mı? Evet. Kalp bazen hem kanar hem kanar."
"Ve bazen tek bir doğru insan, koca bir hayatı baştan yazar."İşte benim Soğuk Kahve hakkındaki görüşlerim böyle. Genel olarak okumaktan memnun kalmadığım bir kitap oldu maalesef ama bana alengirli gelen sizler için anlamlıdır belki.
Alıp okursanız keyifli okumalar dilerim. ^_^
